Zamana yolculuk
Zannımca az da olsa mahalle yaşam kültürünü yaşamış bir neslin son temsilcilerinden olduğumu üzülerek ifade etmek durumundayım.Beyaz yakalı siyah önlük giyen okul çıkışında ağaç çubuğa dolanmış macun alabilmek ,horoz şekeri ile elma şekeri kuyruğuna giren bizler sıcak larda ise yine okul kapısında bekleyip omuzunda asılı olup buzlaşmış dondurma alabilmek için yarışan çocukluk yılları.
Müstakil bahçeli evlerde ömür geçirmiş olan büyüklerimizin hayatta olanlarının da zamana yolculuk yapmak istedikleri o günlerin samimi dostluklarını,komşuluklarını özlemle hasret kaldıklarını sosyal medyada ki paylaşımlardan da gözlemlemekteyiz.
Kışın sobanın üstünde eksik olmayan su güğümünün yanında ,kızartılan ekmek ,kestane ve demlenen çay çoğumuzun burnunda tütmekte .Ya maşinga da yapılan yemeklerin tadı unutulur mu ?Aynı sokağın çocuklarının kardeş gibi büyüdüğü, kendi annesinin yanında komşu anneliginin var olduğu duru yıllar da mahalle yaşamının vazgeçilmez unsuru olan ve akrabalıktan daha yakın bir ruh hali ile yaşanan komşuluklar günümüzde artık yok denecek kadar az.
Elektriğin her eve girmediği çocukluğumuzun kış akşamları ev gezmelerini de tahminimce o günlere şahit olanlar hasretle yad etmektedirler.Bir oda da yanan soba ve o oda da ev halkı ile birlikte gelen misafirler.Yapılan sohbetlerin ne kadar içten olduğu bunun yanı sıra çocukların da bir köşe de kendilerine ayrı bir dünya yarattığı o zamanlar.Yaramazlık yapıldığında azar işitip sessizce oyuna devam eden bir çocukluk.Sokakların güvenli olduğu kız çocuklarının yakan top ,saklambaç oynadığı ip atladığı erkek çocuklarının ise toprağa oyunlar açarak kuytu cilli oynadığı,kovalanbaç oynadığı ,uzun eşek oynadığı, teksas tombiks kitaplarının üzerine iletin geçirip 1 lira yada 2,5 lira attığı zamanlar top oynanacağı zaman top parasını mahalle çocuklarının bir araya gelerek zar zor topladığı alınan topun patladığında ise yama yaptırmak için ya Beylik Hanı na ya da ayakkabıcılar çarşısındaki Mehmet Malkaralı abimize gidildiği topun tamir olamayacak bir biçimde patlaması halinde ise topu ortadan kesip kafaya takke gibi geçirilmesi o günlerin yokluklarını sorun etmeyen bir neslin huzurlu ve mutlu bir çocukluk yılları yaşamasına engel olamamıştır. Günümüzde ise yaşanan göçler mahalle yaşam kültüründe olmazsa olmaz olan müstakil ve bahçeli evlerin yerini o arsalara yapılan apartmanlar almış .Bina sakinlerinin kapı komşusunu tanımadığı ,çocukların ise oyun alanı bulamayıp evlere hapis olduğu bir zaman diliminin yaşanır olduğunu gözlemlemekteyiz.
Fakirliğin olduğu fakat samimiyetin dostluğun ,komşuluğun had safhada olduğu çocukluk yılarımızdan teknolojinin en ön planda olduğu günümüze .Sizce hangi kuşak şanslı ?
Demir İNCEBAY